Ουάου, παίζει ο τρίτος με τον πέμπτο...

Στα "χασομέρια" (δεν βρίσκεις άλλο χαρακτηρισμό) του πρώτου γύρου του πρωταθλήματος, βλέπεις την πρώτη πεντάδα και λες... Αγγλία γίναμε. Για την ακρίβεια, βλέπεις την τετράδα που ακολουθεί τον πρωτοπόρο και μια έκπληξη την νιώθεις.

Του Θοδωρή Τσούτσου

Πέρα από τον Παναθηναϊκό, οι υπόλοιποι τρεις είναι Πανιώνιος, Ξάνθη και ΠΑΣ Γιάννινα. Εξω η ΑΕΚ, έξω ο ΠΑΟΚ. Εξω από κάθε πραγματικότητα και αυτό που λέγαμε μετά από εκείνη την "ψεύτικη" πρώτη αγωνιστική (η τρίτη τυπικά) με τις τεσσάρες και τις τριάρες, ότι φέτος θα έχουμε τέσσερις διεκδικητές του τίτλου.

Τα έφερε έτσι η μοίρα του ελληνικού πρωταθλήματος και αυτή η τελευταία αγωνιστική του πρώτου γύρου έχει το εξής αξιοσημείωτο. Οι έξι ομάδες από την δεύτερη μέχρι την έβδομη θέση να παίζουν μεταξύ τους. Δεν θα ήταν έτσι αν παίζαμε την 15η αγωνιστική και όχι την εξ' αναβολής 11η.

Ούτε θα ήταν έτσι αν η 11η παιζόταν στην ώρα της και όχι με τέτοια χρονοκαθυστέρηση. Αλλά είπαμε, η μοίρα τα έφερε έτσι. Ο 2ος Πανιώνιος να παίζει στην έδρα του 7ου Ατρομήτου. Η 3η Ξάνθη να υποδέχεται τον 5ο ΠΑΣ Γιάννινα. Ο 4ος (σε ισοβαθμία) Παναθηναϊκός να υποδέχεται την 6η (επίσης σε ισοβαθμία) ΑΕΚ. Ο ΠΑΟΚ πάλι, είναι 8ος...

Φοβερό στατιστικό. Μοιάζει με ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Μια αγωνιστική όλο "τρέλα" και αγωνία. Και λαχτάρα και ανυπομονησία. Δεν είναι έτσι, όμως. Είναι απλά και μόνο μια εικονική πραγματικότητα, που προσπαθούμε να φτιάξουμε μεταξύ μας. Οπως το χαμόγελο με το ζόρι στις κοσμικές συγκεντρώσεις. Ολο ψευτιά...

Το πρωτάθλημα χρειάζεται κάτι περισσότερο από αυτό και μόνο για να αποκτήσει και πάλι ενδιαφέρον. Αλήθεια τώρα, αυτό το... "παίζει ο δεύτερος με τον τρίτο" για παράδειγμα, έχει καμιά αξία στην Ελλάδα; Σε όλα τα πρωταθλήματα της Ευρώπης, έχει και μάλιστα μεγάλη αξία.

Εδώ πλέον, δεν περνάει ούτε ως λαϊκή κατανάλωση. Και φανταστείτε, είμαστε ακόμη στα μισά του. Πού, δηλαδή, να προχωρήσει κι άλλο το πράγμα και να δημιουργηθούν και μεγαλύτερες αποστάσεις. Οταν ένα πρωτάθλημα πάσχει από ενδιαφέρον, όχι απλώς και μόνο του κόσμου αλλά ακόμη και των ίδιων την ομάδων, δεν μπορεί να είναι καλό. Ούτε καν σωστό...

Και ξέρετε από πού φαίνεται αυτό; Οτι οι ομάδες δεν πολυνοιάζονται για την ποδοσφαιρική πλευρά του ποδοσφαίρου (τους); Οτι περισσότερο μιλάνε για το οικονομικό κομμάτι και λιγότερο, πολύ λιγότερο, για το αγωνιστικό.